Podczas gdy światowy rynek motoryzacyjny był w dużej mierze wstrzymany podczas drugiej wojny światowej, zakończenie działań wojennych w 1945 roku zapoczątkowało nową erę w produkcji samochodów. Fabryki, które wcześniej produkowały sprzęt wojskowy, przestawiły się na cywilną produkcję, przynosząc ogromne zmiany i postęp w całej branży. Rozwój ten objął zarówno inżynierię, jak i, co być może ważniejsze, styl i design motoryzacyjny.
W okresie bezpośrednio powojennym rynek amerykański był najbardziej prężny i charakteryzował się ekstrawaganckim stylem. Pod silnym wpływem trwającego wyścigu kosmicznego, niemal z roku na rok pojawiało się coraz więcej samochodów z „tylnymi płetwami”, które przypominały rakiety i samoloty. Tylne płetwy rosły, a design stawał się coraz odważniejszy. W połączeniu z jasnym, ekscytującym dwukolorowym lakierem, te samochody takich producentów jak Chevrolet, Pontiac, Cadillac i Ford ucieleśniały amerykański sen lat 50. XX wieku.
Europejscy producenci, chcąc rozszerzyć swoją obecność na rynku amerykańskim, zaczęli tworzyć jednorazowe studia projektowe lub samochody koncepcyjne. Włosi nazwali ten styl Stile Transatlantico, który łączył najlepsze aspekty amerykańskiego i włoskiego designu motoryzacyjnego.
Założona w 1949 roku, marka Abarth dążyła do zdobycia uznania zarówno w rodzimych Włoszech, jak i za granicą. Aby przyciągnąć klientów, Abarth zaprojektował serię samochodów prezentujących najlepsze aspekty Stile Transatlantico. W rezultacie powstały trzy różne modele: wyścigowy Spyder 207 A, Coupé 209 A i Spyder 208 A. Zbudowano 10 egzemplarzy modelu 207 A, natomiast modele 209 A i 208 A powstały w jednym egzemplarzu, a ich prezentacja odbyła się na Salonie Samochodowym w Turynie w 1955 roku.
Giovanni Michelotti, projektując dla Boano, stworzył samochody, które stylistycznie miały odpowiadać rynkowi amerykańskiemu, jednak pod „maską” były niewątpliwie włoskie. Wykorzystano ultralekkie podwozie oraz małolitrażowe, ale mocne silniki, co w połączeniu z precyzyjnym prowadzeniem charakteryzowało włoskie samochody. Mechanicznie samochody te były oparte na Fiacie 1100, z zawieszeniem i czterocylindrowym silnikiem o pojemności 1089 cm3. Dodatkowe osiągi uzyskano dzięki tuningowi Abartha, w tym podwójnym gaźnikom Webera i niestandardowemu kolektorowi wydechowemu, co zwiększyło moc silnika do 66 KM.
Prezentowany Abarth Model 208 A z 1955 roku, trafił do Stanów Zjednoczonych za sprawą Tony’ego Pompeo z Nowego Jorku, dealera Abartha. Samochód został sprowadzony dla braci z rodziny Du Pont, spadkobierców fortuny chemicznej i zapalonych entuzjastów wyścigów samochodowych. Nie ma wątpliwości, że ten mały Abarth cieszył się dużym zainteresowaniem, gdy był ich własnością.
Cena samochodu nie została podana oficjalnie, ale można założyć, iż będzie raczej wysoka zważywszy na fakt, że auto to jest jedynym egzemplarzem na świecie.
Źródło/Foto: RM Sotheby’s
