Ursus C-45 – mechanizacja rolnictwa w okresie powojennym
Ciągnik Ursus C-45 był produkowany przez Zakłady Mechaniczne „URSUS” w Warszawie w latach 1947-1954. Jego napęd stanowił 1-cylindrowy, dwusuwowy silnik średnioprężny typu C-45 o pojemności skokowej 10300 cm3 i mocy 45 KM. Charakterystyczną cechą tego silnika było poziome umiejscowienie cylindra oraz uruchamianie silnika przez podgrzewanie gruszki żarowej ręczną lampą lutowniczą, co wymagało sporej siły fizycznej i wprawy. Przez przekręcenie kierownicy, po wcześniejszym podgrzaniu i manipulacji z kołem zamachowym, możliwe było uruchomienie silnika.
Ursus C-45 był początkowo dostępny tylko na kołach stalowych, z czasem wprowadzono wersję na kołach ogumionych, co było częścią jego stopniowej modernizacji. Ważnym etapem rozwoju modelu była modernizacja, która doprowadziła do powstania modelu Ursus C-451. Ciągniki te znalazły odbiorców nie tylko w Polsce, ale i za granicą – były eksportowane m.in. do Brazylii, Chin i Korei, osiągając łączny eksport na poziomie około 6000 sztuk.
Model C-45 był jednym z najbardziej popularnych i jednocześnie jednym z najstarszych modeli marki Ursus, symbolizującym polską myśl techniczną i inżynieryjną okresu powojennego. Produkcja tego ciągnika rozpoczęła się w czasach, kiedy potrzeba mechanizacji polskiego rolnictwa była szczególnie wysoka. Wprowadzenie na rynek Ursusa C-45, ciągnika prostego w obsłudze, o stosunkowo dużej mocy i łatwej konstrukcji, było odpowiedzią na te potrzeby. Jego projekt był wzorowany na niemieckiej konstrukcji ciągnika Lanz Bulldog D9506.
Historia Ursusa C-45 jest ściśle powiązana z historią Zakładów Mechanicznych „URSUS”, które przed produkcją ciągników zajmowały się wytwarzaniem armatury dla przemysłu. Po upaństwowieniu w 1930 roku, zakłady rozszerzyły swój profil produkcyjny, włączając do oferty ciągniki, samochody, motocykle oraz pojazdy wojskowe. Ursus C-45, jako pierwszy powojenny model ciągnika spalinowego w Polsce, stanowił ważny krok w mechanizacji polskiego rolnictwa w okresie powojennym.