Włoskie studio projektowe Zagato, znane z tworzenia pięknych nadwozi samochodowych, w 1972 roku wprowadziło na rynek swój szczególnie ekscentryczny model samochodu. Po śmierci założyciela Ugo Zagato w 1968 roku, jego dwaj synowie, Giani i Elio Zagato, przyjęli bardziej otwarte podejście do projektowania samochodów, co zaowocowało stworzeniem Zagato Zele – niewielkiego, lekkiego, dwuosobowego auta elektrycznego.
Debiut i reakcje
Zagato Zele zadebiutował na Geneva Motor Show w marcu 1972 roku, jako jeden z dwóch prototypów, obok sportowego Zagato Aster. W przeciwieństwie do swojego „brata”, który nie wzbudził większego zainteresowania, Zele zrobił furorę dzięki swojej unikalnej konstrukcji i designowi.
Fot. Giani Zagato i Zagato Zele (Elcar)
Zele charakteryzował się niewielkimi wymiarami – długość 2,1 m, szerokość 1,3 m, wysokość 1,6 m – i masą własną wynoszącą zaledwie 495 kg. Napędzał go 1000 – watowy silnik elektryczny, napędzający tylną oś, zaprojektowany przez firmę Magnelli. Zasięg pojazdu wynosił 60 – 80 km na jednym ładowaniu, a jego prędkość maksymalna to około 40 km/h.
Produkcja
Produkcję Zele rozpoczęto w 1974 roku, na fali kryzysu paliwowego. Klienci mieli do wyboru 7 kolorów nadwozia i 3 wersje silnikowe. Do produkcji wykorzystano wiele gotowych elementów z Fiata 500, Fiata 124 oraz Lancii Stratos. Samochód produkowano we Włoszech, Wielkiej Brytanii (pod nazwą Bristol) oraz w USA (jako Elcar). W latach 1974 – 1976 wyprodukowano około 500 egzemplarzy. Mimo swojej oryginalności, Zele nie zyskał większej popularności, typowej dla wczesnych aut elektrycznych z tego okresu. Dla przypomnienia w 1976 roku, podobny projket samochodu oferowała firma Volvo.
Zagato Zele, jako jeden z pierwszych elektrycznych samochodów produkowanych seryjnie, stanowi ważny rozdział w historii motoryzacji, świadczący o pionierskich próbach elektryfikacji transportu jeszcze w latach 70. XX wieku.
Źródło: RM Sotheby’s, Wikipedia,
Foto: RM Sotheby’s, Wikipedia
